Barbula klandońskaCaryopteris × clandonensis |
|
---|---|
Wysokość | do 1 m |
Kwitnienie | IX, VIII, X |
Stanowisko | słoneczne |
Wilgotność gleby | umiarkowanie sucha |
Ozdobność | kwiaty, liście |
Pokrój | krzaczasty, wyprostowany |
Kategorie |

Caryopteris × clandonensis, autor: Wouter Hagens, commons.wikimedia.org
Barbula klandońska (Caryopteris × clandonensis) vel kariopteris angielski jest niewielkim krzewem z rodziny jasnotowatych, dorastającym do 100 cm wysokości. Barbula ma ozdobne liście, które w zależności od odmiany mogą być zielone, żółte, szarawe lub dwubarwne. W kątach liści wytwarza charakterystyczne niebieskie kwiaty, ale tylko na pędach jednorocznych. Kwitnie od końca sierpnia aż do pierwszych przymrozków i jest rośliną miododajną, która późno kwitnąc pozwala robić zapasy zapylaczom.
Uprawa barbuli klandońska
Kariopteris angielski najpiękniej kwitnie rosnąc na stanowisku słonecznym, dobrze osłoniętym od wiatru. Nie jest rośliną wymagającą i dobrze nosi suszę. Podłoże może być średniej zasobności, najlepiej przepuszczalne, lekko piaszczyste i obojętne do lekko zasadowego.
Nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego przed zimą trzeba ją dobrze zabezpieczyć kopczykując i okrywając słomianą matą lub białą agrotkaniną. Wiosną należy ją mocno przyciąć, odrośnie jeszcze gęściejsza od korzeni.
Krzew rozmnożyć można z nasion lub przez półzdrewniałe sadzonki.