Barbula klandońska, autor: Wouter Hagens, commons.wikimedia.org

Barbula klandońska (Caryopteris × clandonensis) vel kariopteris angielski jest niewielkim krzewem z rodziny jasnotowatych, dorastającym do 100 cm wysokości. Barbula ma ozdobne liście, które w zależności od odmiany mogą być zielone, żółte, szarawe lub dwubarwne. W kątach liści wytwarza charakterystyczne niebieskie kwiaty, ale tylko na pędach jednorocznych. Kwitnie od końca sierpnia aż do pierwszych przymrozków i jest rośliną miododajną, która późno kwitnąc pozwala robić zapasy zapylaczom. 

Uprawa barbuli klandońska

Kariopteris angielski najpiękniej kwitnie rosnąc na stanowisku słonecznym, dobrze osłoniętym od wiatru. Nie jest rośliną wymagającą i dobrze nosi suszę. Podłoże może być średniej zasobności, najlepiej przepuszczalne, lekko piaszczyste i obojętne do lekko zasadowego. 

Nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego przed zimą trzeba ją dobrze zabezpieczyć kopczykując i okrywając słomianą matą lub białą agrotkaniną. Wiosną należy ją mocno przyciąć, odrośnie jeszcze gęściejsza od korzeni. 

Krzew rozmnożyć można z nasion lub przez półzdrewniałe sadzonki.