Cedr himalajski (Cedrus deodara) | |
| Wysokość | 20-25 m |
| Kwitnienie | VI |
| Stanowisko | słoneczne, półcień |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna |
| Ozdobność | cała roślina |
| Pokrój | stożkowaty, wzniesiony |
Cedr himalajski (Cedrus deodara) jest wieloletnim drzewem iglastym pochodzącym z Himalajów. W Polsce coraz częściej spotykany w prywatnych ogrodach, gdzie uprawiany jest jako drzewo ozdobne. Z iglaka pozyskiwany jest bardzo cenny olejek cedrowy, który ma działanie przeciwbólowe, leczy dolegliwości pokarmowe oraz nadwagę. Odstrasza również komary.
Cedr ma bardzo interesujący pokrój – wzniesiony, stożkowy, ale ze zwisającym wierzchołkiem i przewieszającymi się pędami bocznymi. W środowisku naturalnym dorasta nawet do 60 m, u nas może osiągnąć najwyżej 25 m. Igły cedru na długopędach układają się skrętolegle, natomiast na krótkopędach rosną w pęczkach. Są długie (do 5 cm), miękkie, barwy niebieskozielonej. Cedr himalajski kwitnie przeważnie w czerwcu, kwiaty męskie zebrane są w kłosy a żeńskie to typowe szyszki, wewnątrz których znajdują się brązowe nasiona.
Uprawa cedru himalajskiego
Cedr himalajski nie jest rośliną łatwą w uprawie. Wymaga podłoża przede wszystkim wapiennego, do tego piaszczystego i jednocześnie żyznego. Przed posadzeniem drzewa trzeba zadbać o drenaż umożliwiający odpływ nadmiarowi wody. Z drugiej stronie trzeba zapewnić roślinie stałą, umiarkowaną wilgotność podłoża, dlatego w czasie panujących upałów trzeba iglaka podlewać. Przy wyborze stanowiska ważne jest by drzewo było osłonięte od wiatru i nie narażone na bezpośrednie operowanie promieni słonecznych, gdyż efektem będzie żółknięcie igieł.
Fot. główna: Gv3101992, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
