HiacyntHyacinthus |
|
---|---|
Wysokość | ok. 30 cm |
Kwitnienie | I, II, III, IV, V |
Stanowisko | półcień, słoneczne |
Wilgotność gleby | stale wilgotna |
Ozdobność | kwiaty, liście |
Pokrój | wzniesiony |
Kategorie |

Hyacinthus, autor: Dinkum, commons.wikimedia.org
Hiacynt (Hyacinthus) to kwitnąca roślina cebulowa należąca do rodziny szparagowatych. Pochodzi z obszarów Turcji i Palestyny. Jego nazwa pochodzi od postaci mitycznej, Hyacinthusa, ulubieńca Apolla (bóg słońca), który w trakcie zawodów w rzucie dyskiem doznał śmiertelnych obrażeń. To z jego krwi wyrosły te pięknie pachnące kwiaty, nazwane jego imieniem.
Cebule hiacyntów mogą mieć różną barwę, są białe, czerwone, brązowe a także fioletowe. Liście są równowąskie i niezbyt długie. Kwiatuszki są dzwonkowate, zebrane w grona na grubym pędzie kwiatostanowym i mogą być koloru białego, żółtego, pomarańczowego, różowego, czerwonego, łososiowego, niebieskiego oraz fioletowego. Posadzone w gruncie kwitną w kwietniu i maju przez około 2 tygodnie.
Uprawa hiacyntów
Hiacynty mają niewielkie wymagania glebowe, źle znoszą jedynie podłoże kwaśne i nazbyt wilgotne. Najlepiej rosną w glebie żyznej, o obojętnym odczynie, w miejscu zacisznym, nasłonecznionym lub półcienistym.
W uprawie ogrodowej cebule sadzi się na głębokości kilkunastu centymetrów w miesiącu wrześniu, w czerwcu po sezonie należy je wykopać, osuszyć i przechować w chłodnym i suchym miejscu do września.
Hiacynty pędzone z cebul
Hiacynty mogą również zdobić domy już w styczniu lub lutym. Cebule sadzi się do doniczek z lekkim, piaszczystym podłożem we wrześniu lub październiku, przykrywa centymetrową