Jeżówka purpurowa Echinacea purpurea
Wysokość	od 80 do 100 cm
Kwitnienie	VII – X
Stanowisko	słoneczne, półcieniste
Wilgotność gleby	wilgotna
Ozdobność	kwiaty
Pokrój	wzniesiony
Kategorie	Byliny Kwitnące Jesienią Kwitnące Latem Na Kwiat Cięty Ozdobne Kwiaty Stanowisko Słoneczne Stanowisko Zacienione

Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest byliną należącą do rodziny astrowatych (Asteraceae). W naturalnych warunkach można ją spotkać w Ameryce Północnej. Ma właściwości lecznicze. Jej nazwa pochodzi od łacińskiego słowa echinos (jeż), co doskonale obrazuje wygląd kwiatostanów. Jeżówka ma sporo odmian o różnej barwie kwiatów.

Bylina ma sztywne pędy kwitowe dorastające do 1 metra wysokości niewymagające podparcia, gdyż nie mają tendencji do pokładania się. Jej liście są ciemnozielone, jajowato-lancetowate o spiczastych zakończeniach, do tego są ostro ząbkowane i mają długie ogonki.

Jeżówka purpurowa kwitnie od lipca do października. Płatki jej kwiatów mają barwę różowo-purpurową i niczym języczki otaczają wypukły środek, który składa się z płatków rurkowatych w kolorze pomarańczowo-brązowym. Koszyczki kwiatowe dorastają do średnicy 12 cm. Jest ulubienicą pszczół i motyli. To roślina miododajna.

Jeżówka purpurowa – uprawa

Jeżówka purpurowa lubi stanowiska słoneczne, ale dobrze sobie radzi również w miejscach zacienionych. Jest mrozoodporna i oprócz ślimaków nie atakują jej w zasadzie żadne szkodniki ani choroby. Preferuje podłoże gliniaste lub piaszczysto-gliniaste i lekko wilgotne. Gleba nie musi być bardzo urodzajna. Gdy bylina przekwitnie powinno się ją podciąć, chyba że ma się rozsiewać, co czyni z wielką łatwością tworząc sporo samosiejek. Różnią się one zazwyczaj od rośliny matecznej. Nasiona można również zbierać, przechować i wysiewać w skrzyneczce wczesną wiosną. Po kilku tygodniach przesadza się jeżówki na miejsce docelowe.