Kalaminta mniejsza, autor: Chhe, commons.wikimedia.org

Kalaminta mniejsza (Calamintha nepeta subsp. nepeta) jest byliną należącą do rodziny jasnotowatych, czasami traktowana jako zioło. W warunkach naturalnych rośnie na południowych wschodzie i południu Europy i w północnej Turcji. Spotkać ją można w miejscach suchych, np. w kamienistych zaroślach. 

Bylina ta ma wzniesiony, wyprostowany pokrój, który z czasem zmienia się w kępiasty. Pędy mocno się rozgałęziają, często od dołu drewniejąc. Liście są ciemnozielone, odwrotnie jajowate, owłosione, o ząbkowanych brzegach. W kącikach liści od czerwca do października pojawiają się kwiatostany na które składają się niebieskofioletowe kwiatuszki. Kalaminta przyjemnie, miętowo pachnie. Dzięki długiemu okresowi wegetacji pięknie zdobi rabaty cały sezon letni aż do jesieni, jest przy tym rośliną miododajną. 

Rośliny tej bardzo nie lubią zwierzęta jeleniowate. 

Uprawa kalaminty mniejszej

Kalaminta mniejsza jest rośliną mało wymagającą i prostą w uprawie. Preferuje podłoże przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne do suchego, wapienne. Jeśli ma być uprawiana jako zioło (dla liści), powinna rosnąć w półcieniu, jeśli roślina ozdobna, to najpiękniej kwitnie rosnąc w pełnym słońcu. Gdy dobrze się już ukorzeni staje się rośliną niezwykle odporną na suszę. Na niskie temperatury już tak odporna nie jest, dlatego wymaga okrycia przed zimą.