Kukurydza cukrowaZea mays L. subsp. mays Grupa Saccharata |
|
|---|---|
| Wysokość | do 2,5 metra |
| Kwitnienie | IX, VIII |
| Stanowisko | słoneczne |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie sucha |
| Ozdobność | owocostany |
| Pokrój | wyprostowany, wzniesiony |
| Kategorie | |
Zea mays L. subsp. mays Grupa Saccharata, autor: stux, Pixabay
Kukurydza cukrowa (Zea mays L. subsp. mays Grupa Saccharata) znana również jako kukurydza słodka należy do popularnych warzyw z rodziny wiechlinowatych (Poacea). Jest również odmianą uprawnej kukurydzy zwyczajnej, a w Polsce znana jest od XVIII wieku. Jest to roślina jednoroczna o przekroju wzniesionym i sięga nawet do 2,5 metra wysokości. Ma szerokie, skrętoległe liście. Jej kwiaty męskie przybierają postać wiech osadzonych na szczytach źdźbeł, z kolei żeńskie tworzą żółte kolby pokryte pochwami liściowymi. Owocem kukurydzy cukrowej są różnobarwne ziarniaki zebrane w kolbach o masie do nawet 0,5 kg.
Uprawa kukurydzy cukrowej
Kukurydza cukrowa nie należy do trudnych w uprawie, a najlepszym podłożem dla jej wzrostu są gleby lekko kwaśne i żyzne. Roślina ta uwielbia ciepłe i słoneczne stanowiska, a przy tym nieźle znosi krótkie okresy suszy. Ponieważ zapylana jest przez wiatr, dla najlepszego efektu warto sadzić ją w prostokątnych lub kwadratowych poletkach (nie w rzędach). Najczęściej wysiewa się ją w rozstawie rzędów co 50 cm, w okolicach 15 maja, gdy temperatury rosną powyżej 10 °C. Roślina ta doskonale rośnie także jako poplon. Zbiór kolb kukurydzy cukrowej przypada na połowę lub koniec sierpnia i przeprowadzany jest w miarę jej dojrzewania, gdyż stare kolby nie są już zdatne do spożycia z racji na mączyste i twarde ziarna.
Odmiany
Wśród wartych uwagi odmian kukurydzy cukrowej wymienić można:
- ‘Tatonkę’ – odmiana słodka i wcześnie dojrzewająca;
- ‘Złotą Karłową’ – wczesną odmianę o niskim wzroście;
- ‘Aztek F1’ wymagającą odmianę wysoką, oferującą duże plony;
- ‘Golden Bantam’ – odmianę plonującą we wrześniu oferującą słodkie i miękkie ziarna.
