Strona Główna OgródIglaki Świerk kłujący – świerk srebrny – uprawa i pielęgnacja

Świerk kłujący – świerk srebrny – uprawa i pielęgnacja

autor Ogarnij Ogród

Świerk kłujący vel Świerk srebrny (Picea pungens)

Wysokość 15-20 m
Kwitnienie IV, V
Stanowisko słoneczne
Wilgotność gleby umiarkowanie wilgotna
Ozdobność cała roślina, liście
Pokrój wzniesiony, stożkowy

Świerk kłujący vel Świerk srebrny (Picea pungens) to długowieczne, zimozielone drzewo, z rodziny sosnowatych. Powszechnie znany jako świerk srebrny. Świerk kłujący to wysokie, prosto rosnące drzewo, o gęstym, zwartym, stożkowatym pokroju. W naturalnym środowisku osiąga ponad 30 metrów wysokości, jednak w naszym klimacie dorasta od 15-20 metrów i średnicy nawet 1,5 metra. Igły świerka kłującego są grube, sztywne, czterokanciaste, zaostrzone i bardzo kłujące. Na pędzie ustawione są prostopadle do gałązek. Mają zróżnicowaną barwę – od szarozielonej przez niebieską do srebrzystej. Gałęzie tej rośliny są sztywne, odstają od przewodnika pod kątem prostym. Świerk kłujący znajduje zastosowanie w parkach, w zieleni osiedlowej, bardzo dobrze sprawdza się na szpalery i żywopłoty. Często wykorzystywany jako drzewko bożonarodzeniowe. Świerk kłujący zakwita wiosną i wydaje czerwonobrązowe kwiaty żeńskie oraz żółto brązowe kwiaty męskie. Z kwiatów żeńskich rozwijają się szyszki nasienne – jasnobrązowe o miękkich, drobnych łuskach, osadzone w górnej części korony.

Uprawa świerka kłującego

Świerk kłujący inaczej świerk srebrny ma małe wymagania uprawowe. Posadzony w miejscu nasłonecznionym, staje się bardzo gęsto rozgałęziony, a jego igły nabierają intensywniejszego koloru. Doskonale radzi sobie na glebach żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Świerk kłujący rozmnażany może być z nasion lub przez sadzonki jak również przez szczepienie. Świerki uprawiane w pojemnikach można sadzić przez cały okres wegetacyjny. Natomiast te z gołym korzeniem sadzi się na jesieni. Świerk kłujący jest dość wrażliwy na choroby i ataki szkodników. W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów jak zamieranie wierzchołków pędów lub rdza należy wykonać oprysk odpowiednim środkiem ochrony roślin. Świerk kłujący nie wymaga częstych zabiegów, w razie potrzeby można wiosną delikatnie przyciąć roślinę. Takie zabieg pobudzi ją do wytwarzania nowych pędów. Świerk kłujący jest odporny na niskie temperatury i zanieczyszczenia powietrza.

Odmiany Świerka kłującego – Świerka srebrnego

  • ’Białobok’ – dekoracyjne, jasno żółte wiosenne przyrosty. Zwarta, gęsta korona. Dorasta do 2 metrów wysokości.
  • ’Pendula’ – charakterystyczny nieregularny pokrój, odmiana szybko rosnąca.
  • ’Hoopsii’ – długie, srebrzysto-niebieskie igły, pokrój regularny, odmiana szybko rosnąca.

Świerk kłujący 'Glauca Globasa’

Świerk kłujący 'Glauca Globasa’ (Picea pungens 'Glauca Globosa’) to wieloletnia zimozielona i wolno rosnąca odmiana świerka kłującego, Jest rośliną karłowatą o początkowym pokroju spłaszczonej kuli, który z czasem staje się szerokim i mocno zagęszczonym stożkiem. Świerk kłujący ‘Glauca Globasa’ po 20 latach uprawy dorasta do 2-3 metrów wysokości i 2 metrów rozpiętości, a jego roczny przyrost to około 8-10 centymetrów. Igły tego iglaka są grube, kłujące, czterokanciaste ułożone na gałązkach promieniście, o intensywnym srebrzysto-niebieskim wybarwieniu. Pędy tej odmiany są gęste, krótkie i sztywne. Świerk srebrny 'Glauca Globasa’ doskonale nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych, na skalniakach, wrzosowiskach, pięknie prezentuje się w dużych pojemnikach. Tworzy również ciekawe kompozycje z innymi karłowymi odmianami iglaków.

Uprawa świerka kłującego 'Glauca Globasa’

Świerk kłujący 'Glauca Globasa’ najlepiej rozwija się na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, próchnicznych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Wymaga miejsc o pełnym nasłonecznieniu, dzięki czemu iglak nie traci dolnych gałęzi, które osłaniają pień od samej podstawy i utrzymuje swój regularny kształt. Odmiana 'Glauca Globasa’ w pierwszych latach uprawy wymaga regularnego nawadniania, po 2-3 latach roślina wytwarza silny system korzeniowy i podlewanie nie jest już tak istotne. Świerk srebrny 'Glauca Globasa’ to odmiana wykazująca najwyższą odporność spośród uprawianych u nas świerków na niedobór wody w podłożu i niską wilgotność powietrza. Iglak doskonale poradzi sobie w środowisku miejskim, z racji dużej odporności na zanieczyszczenia powietrza. 'Glauca Globasa’ wymaga jedynie cięć sanitarnych. Taki zabieg wykonuje się wczesną wiosną – usuwa się chore, uszkodzone pędy, oraz skraca zbyt długie przyrosty. Jeśli chcemy dłużej zachować formę kulistą, należy mocno przyciąć pojawiający się z biegiem lat pęd przewodni. Roślina ta dodatkowo jest w pełni odporna na niskie temperatury.

Świerk kłujący 'Białobok’

Świerk kłujący 'Białobok’ (Picea pungens 'Białobok’) jest to polska odmiana świerka odkryta przed rokiem 1939 przez Jana Białoboka. Odmiana ta w młodym wieku posiada krzaczasty, nieregularny pokrój bez przewodnika. Po kilku latach pojawia się przewodnik i wtedy iglak przybiera kształt szerokiego stożka. 'Białobok’ po 10 latach uprawy osiąga 2 metry wysokości i 3 metry rozpiętości, finalnie dorasta do 5 metrów. Igły jego są grube, sztywne, ostre, srebrzysto niebieskie po obu stronach, ułożone promieniście wokół żółto-brązowych gałązek i pędów. Roślina utrzymuje srebrzysto-niebieską barwę także w okresie zimowym.

Odmiana 'Białobok’ charakteryzuje się bogatymi walorami dekoracyjnymi. Młode przyrosty mają intensywny kremowo-żółty kolor, który silnie kontrastuje z ciemniejszą barwą starszych pędów. 'Białobok’ atrakcyjnie wygląda posadzony jako soliter lub z innymi ciekawymi roślinami w barwnych kompozycjach. Pięknie wygląda w większych ogrodach przydomowych, ogrodach skalnych, na rabatach i wrzosowiskach.

Świerk kłujący ‘Białobok’

Świerk kłujący ‘Białobok’, autor: Agnieszka Kwiecień, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org2

Uprawa świerka kłującego 'Białobok’

Świerk kłujący 'Białobok’ preferuje gleby świeże, gliniasto-piaszczysta, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne, kwaśne lub lekko kwaśne. 'Białobok’ to odmiana wybitnie światłolubna, dlatego należy ją sadzić w miejscach o pełnym nasłonecznieniu, wówczas roślina nie traci dolnych gałęzi i utrzymuje zwarty, regularny pokrój. Odmiana 'Białobok’ jest bardzo mało absorbująca co do uprawy. Wymaga jedynie regularnego podlewania w pierwszym roku po posadzeniu, a po zimie oczyszczenia z suchych, połamanych, chorych pędów. Świerk srebrny 'Białobok’ bardzo dobrze radzi sobie z niedoborem wody w podłożu oraz niską wilgotnością. Jest całkowicie mrozoodporny, rzadko atakowany przez szkodniki i choroby.

Świerk kłujący 'Maigold’

Świerk kłujący 'Maigold’ (Picea pungens 'Maigold’) to atrakcyjna i bardzo ciekawa odmiana świerka kłującego. Charakteryzuje się stożkowatym lecz nieregularnym pokrojem i średnio silnym wzrostem. Po 10 latach uprawy osiąga około 3 metry wysokości przy 1,5 m rozpiętości. Odmiana 'Maigold’ zachwyca wiosennymi złocisto-żółtymi przyrostami. Polecany jest do większych ogrodów, a najlepiej wygląda posadzony jako soliter. Odmiana często wykorzystywana  do nasadzeń zieleni miejskiej, ponieważ pięknie komponuje się z innymi roślinami ozdobnymi. 'Maigold’ zaopatrzony jest w grube, sztywne, czterokanciaste i bardzo kłujące igły. Wybarwione są na zielono-szaro, a ułożone promieniście na pędach. Pędy tej odmiany są sztywne, krótkie i rosną poziomo.

Świerk kłujący ‘Maigold’

Świerk kłujący ‘Maigold’, źródło: depositphotos.com

Uprawa świerka kłującego 'Maigold’

Świerk kłujący 'Maigold’ poradzi sobie niemal na wszystkich glebach ogrodowych, jednak najlepiej czuje się na podłożach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych, o kwaśnych lub lekko kwaśnym odczynie. Preferuje stanowiska słoneczne, chociaż z powodzeniem możemy posadzić go w półcieniu. Świerk srebrny 'Maigold’ jest wytrzymały na niskie temperatury i nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Odmiana ta jest odporna na zanieczyszczenia powietrza. Można go rozmnażać przez szczepienie. Należy pamiętać o nawadnianiu roślin w pierwszych latach uprawy.

Świerk kłujący 'Hoopsii’

Świerk kłujący 'Hoopsii’ (Picea pungens 'Hoopsii’) to duże, iglaste drzewo o regularnym, stożkowatym pokroju i pięknym zabarwieniem igieł. Roślina o dość silnym wzroście, dochodzi do 15 metrów wysokości i 1,5-2 metrów rozpiętości. Świerk kłujący ‘Hoopsi’ często wykorzystywany jest do nasadzeń w dużych ogrodach, parkach, a także w zieleni miejskiej. W ogrodach najlepiej wygląda sadzony w grupach wraz z innymi drzewami iglastymi, na tle których wyróżnia się swym wybarwieniem. Odmiana 'Hoopsii’ posiada długie, gęste, ostre igły o srebrzysto-niebieskim kolorze, ułożone promieniście na pędach. Jego pędy są sztywne, odstające pod kątem prostym od pnia. Świerk srebrny 'Hoopsii’ najpiękniej wygląda wiosną, kiedy pojawiają się nowe, intensywnie niebieskie przyrosty.

Świerk kłujący ‘Hoopsii’

Świerk kłujący ‘Hoopsii’, autor: By メルビル, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org

Uprawa świerka kłującego 'Hoopsii’

Świerk kłujący 'Hoopsii’ to odmiana o małych wymaganiach glebowych. Dobrze rośnie na glebie żyznej, wilgotnej, przepuszczalnej, kwaśnej lub lekko kwaśnej. Preferuje stanowiska słoneczne, gdzie lepiej się wybarwia oraz wytwarza bardziej gęsty, regularny pokrój. 'Hoopsii’ rozmnażany jest poprzez szczepienie, na miejsca stałe wysadzamy roślinę w porze jesiennej. Młode egzemplarze wymagają palikowania do czasu wytworzenia stabilnej korony. Świerk srebrny 'Hoopsii’ jest całkowicie mrozoodporny i wytrzymały na zanieczyszczenia powietrza. Gdy roślina wytworzy silny system korzeniowy (2-3 lata) jej podlewanie nie jest już tak wymagające. Świerk srebrny 'Hoopsii’ posiada jasnobrązowe szyszki, z miękkimi, drobnymi łuskami.

Fot. główna: depositphotos.com

Przeczytaj także

Dodaj komentarz