Strona Główna OgródDrzewa i krzewy ozdobne Tawuła wierzbolistna – uprawa i pielęgnacja

Tawuła wierzbolistna – uprawa i pielęgnacja

autor Ogarnij Ogród

Tawuła wierzbolistna vel Tawuła bawolina (Spiraea salicifolia)

Wysokość 1,5-2 m
Kwitnienie VI, VII, VIII
Stanowisko słoneczne, półcień
Wilgotność gleby umiarkowanie wilgotna
Ozdobność liście, kwiaty
Pokrój krzaczasty, rozłożysty

Tawuła wierzbolistna vel Tawuła bawolina (Spiraea salicifolia) jest to roślina wieloletnia należąca do rodziny różowatych. W naturze spotkać ją można w Europie zachodniej i środkowej, również w Polsce. U nas często są to rośliny po prostu zdziczałe, ale nie zawsze. W naturalnym środowisku występują w południowo-wschodniej części kraju. Miejscem ich występowania jest również Bliski Wschód oraz zachodnia Syberia.

Tawuła wierzbolistna – jak wygląda

Tawuła bawolina to wieloletni, zwarty krzew liściasty o wyprostowanym, wzniesionym pokroju, który z czasem staje się rozłożysty. Dorasta do 1,5-2 metry wysokości. Tawuła wierzbolistna kwitnie bardzo obficie od czerwca do sierpnia. Kwiaty drobne, różowe lub różowo białe, zebrane w gęste, wydłużone kwiatostany na szczytach pędów. Kwiaty mają bardzo duże, długie pręciki, dzięki którym kwiatostany wyglądają jak wielkie, puszyste bazie. Gdy kwiaty przekwitną w ich miejscu pojawiają się owoce w formie mieszków.

Tawuła wierzbolistna

Tawuła wierzbolistna, autor: I, KENPEI, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org

Liście tawuły wierzbolistnej są podłużne, eliptyczne lub lancetowate, zaostrzone, jasnozielone, nagie, tylko brzegiem nieco orzęsione, brzeg blaszki na całej długości gęsto i ostro piłkowany.

Pędy tawuły wierzbolistnej są sztywne, wyprostowane, brązowo żółte, w górnej części lekko przewieszające się na zewnątrz. Jesienią w miejsce kwiatów pojawiają się owoce (mieszki), nie są one zbyt atrakcyjne.

Tawuła wierzbolistna nadaje się dużych ogrodów, parków, na tereny zieleni miejskiej, gdzie może być wykorzystywana do nasadzeń szpalerowych lub do tworzenia żywopłotów naturalnych i formowanych.

Uprawa tawuły wierzbolistnej

Spiraea salicifolia nie ma żadnych szczególnych wymagań uprawowych. Doskonale rośnie na glebach żyznych, próchniczych, przepuszczalnych, wilgotnych ,a nawet podmokłych, o obojętnym odczynie pH, poradzi sobie na każdej typowej glebie ogrodowej. Stanowisko półcieniste jak również słoneczne.

Tawuła wierzbolistna

Tawuła wierzbolistna, autor: Valen1988, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org

Tawuła bawolina względnie dobrze znosi przejściowe susze, jednak młode egzemplarze po posadzeniu wymagają dość systematycznego podlewania. Krzew w pełni mrozoodporny, nie potrzebuje zimowych okryć. Gatunek odporny na zanieczyszczenia miejskie i mało podatny na choroby i szkodniki.

Tawułę wierzbolistną rozmnaża się przez podziemne rozłogi, a także przez półzdrewniałe sadzonki pędowe.

Pielęgnacja tawuły bawoliny

Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym rośliny to coroczne cięcie. Zabieg wykonujemy wczesną wiosną, usuwamy nadmiar odrostów, a także skracamy silnie skracamy pędy. Nie przeszkadza to w kwitnieniu gdyż roślina zawiązuje kwiaty na pędach tegorocznych. Po kwitnieniu należy usunąć wszystkie przekwitłe kwiatostany.

Tawuła wierzbolistna

Tawuła wierzbolistna, autor: Joanna Boisse, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org

Tawuła wierzbolistna nie wymaga specjalnych nawożeń, możemy wiosną krzew wyściółkować przesianym kompostem.

Do najpopularniejszej odmiany tawuły wierzbolistnej zaliczamy

  • ‘Alba’– odmiana charakteryzuje się białym kolorem kwiatów

Przeczytaj także

Dodaj komentarz