W skrócie
- Charakterystyka – krzew pięknie kwitnący bladoróżowymi kwiatuszkami od czerwca do przymrozków. Wytwarza charakterystyczne, jajowate, białe owoce. Idealny na żywopłoty. Gubi liście na zimę. Roślina miododajna, zasobna w nektar. Krzew trujący, owoce drażnią skórę i oczy.
- Uprawa – ma niewielkie wymagania, rośnie w słońcu i w cieniu. Gleba może być uboga i piaszczysta.
- Pielęgnacja – poza przycinaniem nie wymaga żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Podlewa się tylko młode sadzonki, nawozi tylko jeśli rośnie na jałowym, piaszczystym podłożu.
- Rozmnażanie – najłatwiej przez odrosty korzeniowe, ale również z nasion i przez zdrewniałe pędy.
Śnieguliczka biała lub śnieguliczka białojagodowa (Symphoricarpos albus) jest to krzew z rodziny przewiertniowatych, w naturze występujący od Kalifornii po Alaskę. W Polsce jest rośliną uprawną lub zdziczałą, wówczas staje się rośliną inwazyjną. Bardzo chętnie uprawiana, gdyż pięknie się prezentuje przez cały rok i w parkach i w przydomowych ogródkach.
Jej cechą charakterystyczną są dość duże, jajowate, białe owoce, które w dużej ilości zdobią krzew nawet zimą. Jest chętnie uprawiana ze względu na niewielkie wymagania. Dorasta do 2-3 m wysokości i jest idealnym krzewem na żywopłot, ale wówczas nie roślinie wyższa niż 2 m. Ma piękne, ciemnozielone, eliptyczne liście, które, gdy są młode wraz z pędami przybierają niebieski odcień albo bywają owłosione. Z czasem te cechy zanikają. Roślina zrzuca liście na zimę. Śnieguliczka również pięknie kwitnie. Kwiatuszki pojawiają się na początku czerwca i utrzymują się na krzewach w dużej ilości do września a pojedyncze pokazują się na owocujących pędach aż do mrozów. Są koloru bladoróżowego, mają dzwonkowaty kształt i są zebrane w kwiatostany na szczytach pędów. Wydzielają delikatny zapach, są miododajne i bardzo bogate w nektar. Roślina rośnie wolno, ale jej kształt można korygować, gdyż bez problemów znosi cięcia.
Śnieguliczka biała, autor: CTHOE, commons.wikimedia.org
Śnieguliczka biała jest rośliną trującą. Owoce zawierają saponiny i inne substancje drażniące. Zjedzone wywołują wymioty i biegunkę. Sok z owoców może działać drażniąco na skórę jak i oczy. Indianie z owoców śnieguliczki wytwarzali szampon do włosów a z drewna robili zatrute strzały. W medycynie indiańskiej wywar z kory krzewu aplikowany był chorym na gruźlicę i tym, którzy zapadli na choroby weneryczne.
Śnieguliczka biała – uprawa
Roślina łatwa w uprawie, która bardzo szybko i z łatwością przyjmuje się w nowym miejscu. Idealna na solitery jak i do tworzenia żywopłotów czy otoczek albo do zagospodarowania nieużytków. Niekontrolowana z biegiem lat tworzy zarośla dzięki odrostom korzeniowym, które wypuszcza.
Może rosnąć posadzona zarówno w słońcu, w półcieniu jak i cieniu, jednak w pełnym cieniu nieco słabiej kwitnie i owocuje. Można ją sadzić pod drzewami liściastymi.
Ma niewielkie wymagania glebowe, podłoże może być przeciętne a nawet słabe o odczynie 6-8,5 pH. Będzie dobrze rosnąć wszędzie tam, gdzie inne krzewy nie dadzą rady. Jedyne co źle znosi, to zbyt podmokłe podłoże.
Śnieguliczka biała – pielęgnacja
Śnieguliczka ma tak niewielkie wymagania, że nie potrzebuje żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Podlewania wymagają tylko świeżo posadzone krzewy, pod warunkiem, że nie pada. Później roślina jest już odporna na suszę. Bardzo dobrze znosi formowanie, można ją zatem przycinać wg potrzeb nawet dość mocno od marca do lipca. Główne cięcie najlepiej jest zrobić w marcu, gdzie można skrócić krzew nawet o 1/3. A później już na bieżąco, jeśli jest potrzeba formowania. Jeśli pędy nie będą skracane, krzew przerodzi się w dziki gąszcz.
Symphoricarpos albus autor: Rudolphous, common.wikimedia.org
Jeżeli podłoże, na którym rośnie jest zasobne w składniki pokarmowe, to nawet nie trzeba jej przez długi czas zasilać. Z latami można nawozić krzewy najlepiej wiosną, ściółkując powierzchnię pod krzewami kompostem albo podlewać wodą z dodatkiem nawozów dla krzewów kwitnących. Gdy ziemia jest słaba i piaszczysta, wówczas dobrze jest zasilać rośliny co 2-3 tygodnie. Ale zniosą i brak nawożenia.
Najłatwiej rozmnaża się śnieguliczki z odrostów korzeniowych, ale można je również rozmnażać tworząc sadzonki ze zdrewniałych części pędów albo z nasion.
Śnieguliczka biała jest krzewem w pełni odpornym na mróz, dlatego nie ma konieczności jej zabezpieczania i okrywania. Jest również bardzo odporna na szkodniki i wszelkie choroby. Nie przeszkadza jej zanieczyszczone powietrze i tak naprawdę nie stwarza żadnych problemów uprawowych.
Najbardziej popularną i najciekawszą odmianą polecaną do ogrodów jest White Hedge, która wyróżnia się wśród innych wyjątkowo dużymi, białymi owocami.
Oprócz śnieguliczki białej w polskich ogrodach uprawia się również, choć dużo rzadziej, śnieguliczkę Chenaulta (Symphoricarpos chenaultii) oraz śnieguliczkę koralową. Ich owoce są biało-różowe albo różowe.
Fot. główna: H. Zell, commons.wikimedia.org