Lwia paszcza (łac. Antirrhinum majus) to roślina znana również jako wyżlin większy i wywodzi się z południowo-zachodniej Europy. Naturalnie występuje jako bylina, jednak w ogrodach, w zależności od łodyg może osiągać od 20 do nawet 100 cm wysokości. Co wyróżnia te rośliny?
Charakterystyka lwiej paszczy
Lwie paszcze mają krzaczasty i wyniosły pokrój. Ich lancetowate, mocno zielone liście w połączeniu z efektownie kwitnącymi kwiatami przywodzącymi na myśl paszczę króla zwierząt prezentują się wyjątkowo. Rośliny te oferują feerię barw, bowiem ich odmiany kwitną na czerwono, różowo, fioletowo, biało, żółto czy pomarańczowo, a zdarzają się również te dające kwiaty wielokolorowe. Kwiatostany ułożone są przy tym w pojedyncze, pełne kwiatów kłosy.
Wyżliny większe są przy tym roślinami miododajnymi, a ich przywodzący na myśl zapach cytryny aromat pięknie urozmaica ogrodową atmosferę. Można uprawiać je na rabatach, w skrzyniach i donicach. Niskie odmiany świetnie sprawdzają się w ogrodach, a te wysokie i średnie doskonale nadają się na kwiaty cięte. Rośliny kwitną na ogół od lipca, aż do pierwszych przymrozków.
Lwia paszcza – uprawa i pielęgnacja, autor: Hans/pixabay.com
Uprawa i wymagania lwiej paszczy
Lwie paszcze należą do roślin ceniących stanowiska dobrze nasłonecznione, jednak w lekko zacienionych poczują się równie dobrze. Najlepiej zadbać również o to, aby miejsce to było osłonięte od wiatru. Ważne jest zapewnienie odpowiednio żyznego, próchniczego i przepuszczalnego podłoża. Wyżliny nie lubią zbyt wilgotnych gleb, dlatego najlepiej sadzić je na tej lekko wilgotnej, a często nawet suchej ziemi. Idealnym pH podłoża będzie to w okolicach obojętnego – maksymalnie 7. Niższe odmiany lwich paszcz są mniej wymagające, dlatego z powodzeniem można uprawiać je na glebach gorszej jakości.
Uprawę lwich paszcz dobrze jest zaplanować już końcem lutego, kiedy to należy wysiać nasiona pod osłonami. Rośliny na kwiaty cięte, wysiać warto już w styczniu w szklarni. Idealnym podłożem pod uprawę będzie wówczas kompozycja torfu i piasku, najlepiej o pH 5,5-6,6. Po miesiącu od wysiewu można rozsadę przepikować do pojemników – najlepiej w rozstawie 4 cm x4 cm (w przypadku uprawy na kwiaty cięte 10 cm x 15cm). Rośliny, które osiągną ok. 10 cm można przenieść na miejsce stałe – z reguły na przełomie kwietnia i maja, gdy ustaną przymrozki. Lwie paszcze wysiać można w tym czasie również do gruntu, pokrywając je delikatnie ziemią, pozostawiając 20-40 cm rozstawy.
Okres wegetacyjny lwich paszcz jest dosyć długi, a pierwsze kwiaty pojawiają się po około 3 miesiącach od wysiewu. Wcześniejsze przygotowanie rozsady w szklarni, w domu lub pod osłonami pozwoli cieszyć się nimi wcześniej.
Pielęgnacja lwiej paszczy
W pielęgnacji lwich paszcz kluczowe jest regularne, ale umiarkowane nawadnianie – szczególnie w okresie kwitnienia, jak również nawożenie oraz odchwaszczanie. Po dwóch tygodniach od posadzenia warto zastosować nawozy do roślin kwitnących z solidną dozą fosforu i potasu, a z niewielką ilością azotu. Jeżeli posadziliśmy rośliny na żyznym podłożu, nawożenie może okazać się zbędne. Podczas pielęgnacji należy regularnie usuwać chwasty, a dodatkowo obcinać (uszczykiwać) sekatorem przekwitłe kwiatostany, dzięki temu rośliny będą pobudzone do dłuższego kwitnienia.
Lwie paszcze z nasion, czy rozsady
Lwie paszcze najlepiej uprawiać z nasion. Wysiane pod osłonami mogą być podstawą do wcześniejszego przygotowania rozsady, ale i te wysiane bezpośrednio do gruntu również obrodzą kwiatami – trzeba będzie na nie jednak dłużej poczekać. Nasiona pozyskać możemy z przekwitniętych, dojrzałych kwiatów przez co ta jednoroczna bylina może zdobić nasz ogród każdego roku.
Lwia paszcza w kompozycjach florystycznych
Wyżliny większe to niezwykle wdzięczne rośliny uprawiane na kwiaty cięte. Idealnie sprawdzają się w tym wypadku ich odmiany wysokie (60-100 cm) oraz średnio wysokie (40-50 cm), gdyż długo zachowują świeżość i pięknie urozmaicają kompozycje florystyczne.
Ile czasu wschodzi lwia paszcza?
Lwie paszcze na ogół potrzebują około 10-12 tygodni od wysiania aby zakwitnąć. W zależności od terminu wysiewu (na przedwiośniu, na przełomie stycznia i lutego, czy też dopiero w kwietniu/maju do gruntu) pierwszych kwiatów możemy spodziewać się na wiosnę lub latem.
Lwia paszcza – jak przezimować?
Wyżliny większe to rośliny, które nie przepadają za mrozem, jednak potrafią czasami przetrwać zimę w polskich warunkach. Ważne jest jednak usypanie wokół nich ziemnego kopca. Lwie paszcze zdolne do przezimowania muszą posiadać już zdrewniałe pędy, w przeciwnym wypadku nie mają szans na przetrwanie nawet pod wielkim kopcem. Sam kopiec powinien całkowicie pokryć roślinę, dlatego odmiany wyższe można lekko przechylić, położyć płasko na ziemi i dopiero wówczas usypać na nich kopczyk. Profilaktycznie można na roślinę położyć również kawałek agrowłókniny zanim obsypiemy ją ziemią, gdyż to pozwoli zyskać lepszą osłonę przed chłodem. Kopcowanie dobrze jest wykonać na przełomie października i listopada.
Co robić aby lwia paszcza pięknie kwitła?
Dla uzyskania pięknych kwiatów, lwie paszcze wymagają starannego przygotowania podłoża, nawożenia, umiarkowanego podlewania oraz odchwaszczania podłoża wokół. Nie małe znaczenie w uzyskaniu długo kwitnących roślin jest uszczykiwanie przekwitłych kwiatostanów, dzięki czemu lwie paszcze kwitną bujniej i są zdrowsze. Dobrze jest zadbać również o przycinanie pędów, które pomoże stymulować roślinę do obfitszego kwitnienia.
Lwia paszcza co ile sadzić?
W zależności od odmiany, którą uprawiamy, na miejscu stałym lwie paszcze będą potrzebowały 15-40 cm x 30-40 cm – im wyższe, tym rozstaw powinien być większy.
Choroby i szkodniki lwiej paszczy
Lwie paszcze należą do stosunkowo odpornych na szkodniki i choroby roślin, jednak zdarza się, że poraża je rdza wyżliny i szara pleśń. Bywają również przypadki mączniaka rzekomego i prawdziwego, antraknozy, plamistości czy zgnilizny na etapie siewek. Wśród szkodników roślinę atakować mogą mszyce, skoczki np. astrowca lub przędziorki.
Odmiany lwiej paszczy
Lwie paszcze to niezwykłe rośliny oferujące obfity wachlarz przepięknie kwitnących odmian. Wśród najciekawszych wymienić możemy odmiany wysokie jak ‘Jan’ (karminowe kwiaty), ‘Samuraj’, ‘Sułtan’, ‘Wedding Bells’, ‘Coronette’ (żółte, czerwone i różowe kwiaty), ‘Rembrandt’(pomarańczowo-różowe kwiaty), ‘Mandaryn’ (pomarańczowe kwiaty) oraz ‘Madame Butterfly’, które są doskonałe do uprawy w gruncie.
Pomiędzy odmianami niższymi, osiągającymi ok. 50 cm wysokości wybrać warto np. wyżliny w odmianie ‘Penelopa’(biało-żółte kwiaty) bądź ‘Trumpet Serenade’(wielobarwna). Na tarasy i do pojemników doskonale wykorzystać z kolei odmiany mniejsze ‘Domina’, ‘Nina’, ‘Irmina’, ‘Romina’, ‘Torina’, ‘Salmina’, ‘Little Darling’, ‘Marina’, ‘Sabrina’ bądź ‘Adriana’.
Fot. główna: MrGajowy3/pixabay.com