Parocja perska (Parrotia persica) | |
| Wysokość | ok. 10 m |
| Kwitnienie | III, IV |
| Stanowisko | słoneczne |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna |
| Ozdobność | liście |
| Pokrój | kulisty, rozłożysty |
Parocja perska (Parrotia persica) to drzewo należące do rodziny oczarowatych. Ze względu na swoją wytrzymałość często nazywane żelaznym drzewem. Krajami jego pochodzenia Iran i Kaukaz. Jest tam gatunkiem endemicznym.
Drzewo to niezwykle wolno rośnie, traktowane jest zatem w Polsce jako drzewo małe. Dorasta bowiem w ogrodach do około 5m. W naturze, po bardzo wielu latach udaje mu się dorosnąć nawet do 20 m wysokości.
Parocja ma krzewiasty, kulisty przekrój, jej korona jest bardzo rozłożysta i gęsta. Ma charakterystyczne, bardzo długie konary, które fantazyjnie skręcają się i zrastają. Jest to w większości przypadków drzewo wielopienne. Charakterystyczna jest jego gładka kora, w kolorze brunatnym, o często różowawym odcieniu, która się łuszczy i odpada okrągłymi płatami. Gdy odpadnie, miejsca stają się plamami barwy jasnożółtej lub jasnobrązowej. Podobnie jak u platana.
Liście parocji potrafią znacząco się od siebie różnić. Mogą być okrągłe albo podłużne, często wyglądają jak odwrócone jajo, klinowate u nasady. Ich brzegi mogą być gładkie, ale mogą być karbowane. Są lekko owłosione, mają pofalowany brzeg i są sztywne. Mają od 5 do 20 cm długości i od 3 do 7 cm szerokości. Na młodych okazach liście mają odcień różowawy. Jesienią przepięknie się wybarwiają od żółci aż po purpurę zdobiąc drzewa często aż do grudnia.
W swoim naturalnym środowisku drzewko zaczyna kwitnąć już od stycznia, w Polsce ma to miejsce dopiero w kwietniu. Kwiatuszki przeważnie mają różowawy odcień z wieloma czerwonymi pręcikami, są zebrane w kwiatostany i są niepozorne.
Uprawa paprocji perskiej
Parocja najlepiej rośnie posadzona w słońcu, choć zupełnie nieźle sobie radzi w półcieniu. Nie ma specjalnych wymagań co do zasobności podłoża, nie toleruje natomiast zasadowego odczynu gleby. Dobrze by była lekko kwaśna i o umiarkowanej wilgotności. Stanowisko powinno być nie tylko słoneczne, ale również osłonięte od wiatru. Roślina nie jest bowiem w pełni mrozoodporna i mroźne wiatry ją uszkodzą. Przed zimą powinna zostać osłonięta i zabezpieczona, szczególnie okazy młode.
Fot. główna: AnRo0002, CC0, commons.wikimedia.org
