Sałata rzymska – uprawa i pielęgnacja

Sałata rzymska (Lactuca sativa longifolia) to warzywo liściaste, odmiana sałaty siewnej, wyjątkowo ceniona w kulinariach, gdzie urzeka smakiem i obfitością zastosowań. Ale jest również pełna wartościowych substancji odżywczych. Jest podstawą najsłynniejszej sałatki o nazwie Cesar. Świetnie komponuje się z ciężkimi mięsiwami, sosami, serami pleśniowymi czy majonezami. 

Jak wygląda sałata rzymska

Sałata rzymska nie przypomina typowej sałaty. Jej główki są wydłużone i rosną w górę przywodząc na myśl bardziej kapustę pekińską, niż klasyczną sałatę. Jej listki są kruche, zielone, mięsiste i posiadają mocno oznaczone i twardsze nerwy główne, które utrzymują roślinę w pionie. Dorastają do wysokości 16-26 cm i ważą przeciętnie 40-70 dkg. Smak sałaty rzymskiej jest delikatniejszy i słodszy niż u innych odmian sałat, przez co świetnie smakuje ona na surowo.

Sałata rzymska, autor: Bazov, Public Domain, commons.wikimedia.org

Właściwości sałaty rzymskiej

Jej atutem jest również wartość odżywcza. Listki bogate są przede wszystkim w witaminę C, której oferuje ona najwięcej w porównaniu do innych gatunków sałat. Zawiera ona także witaminę A, B, PP, jak i sole mineralne: wapń, żelazo, potas, magnez czy fosfor. Jest idealnym wyborem w okresie wiosennym, kiedy to uzupełnia nasza dietę w ten obfity pakiet odżywczy. Jest warzywem lekkostrawnym i niskokalorycznym.

Sałatę rzymską można zbierać i jeść do momentu, gdy zakwitnie. W trakcie kwitnienia jej liście stają się twarde i niesmaczne.

Sałata rzymska – uprawa

Sałatę rzymską na zbiór wiosenny uprawiamy najczęściej z rozsady. Można przygotować ją już na przełomie stycznia i lutego. Nasiona należy wówczas wysiać do skrzynek wypełnionych połączeniem ziemi i piasku, a następnie przenieść w ciepłe miejsce, najlepiej 16-20 °C (wówczas wschodzi w ciągu 4-7 dni) i średnio intensywnym oświetleniu. Po wschodach, należy przenieść je do bardziej doświetlonego miejsca, które oferuje jednocześnie nieco niższą temperaturę 14-15 °C w ciągu dnia i ok. 5-8 °C w nocy.

Sałata rzymska, autor: Kleomarlo, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org

Gdy siewki uzyskają po 2-4 listki, można je przepikować do doniczek. Z nadejściem marca, rośliny można wysadzić pod osłony foliowe, a w kwietniu do gruntu (gdzie warto okrywać je przed przymrozkami). Najlepszym podłożem pod sałatę rzymską jest gleba lekka, żyzna, przepuszczalna i obfita w składniki pokarmowe, a miejsce ciepłe i słoneczne.

W przypadku zbiorów późniejszych, sałatę rzymską można z powodzeniem wysiewać bezpośrednio do gruntu w kwietniu. Rośliny te z powodzeniem przetrwają kilka dni gdy temperatury oscylują wokół 0 °C – przy dłuższych chłodach, mogą one jednak przedwcześnie wypuszczać pędy kwiatostanowe. Nasiona wysiewa się na głębokości 1 cm. Po wzejściu siewek, można je przerwać, aby rośliny nie rosły zbyt gęsto – wymagają ok. 20-25 x 30-30 cm rozstawu w zależności od odmiany.

Sałata rzymska, autor: Neelam Dutta, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org

Należy pamiętać o podlewaniu sałaty rzymskiej, jednak z ilością wody nie należy przesadzać, roślina bowiem przy nadmiarze wody zaczyna gnić.

Odmiany sałaty rzymskiej

Sałata rzymska oferuje kilka ciekawych odmian, wśród których wymienić możemy:

• mniejsze do ok. 20 cm długości – 'Xanadau’, 'Almudena’ czy czerwona 'Pander’,
• nieco większe osiągające do 30 cm – 'Amadeus’ czy 'Saturnas’
• najdłuższe, osiągające 40 cm – 'Riva’, 'Chiguina’, 'Tiara’ bądź 'Barracuda’.