Wierzba (Salix) | |
| Wysokość | ok. 20 m |
| Kwitnienie | IV, V |
| Stanowisko | słoneczne |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna, stale wilgotna |
| Ozdobność | cala roślina |
| Pokrój | zwisający |
Wierzba (Salix) to rodzaj roślina zaliczających się do rodziny wierzbowatych. Obejmuje ona zarówno płożące się krzewinki jak i krzewy oraz wysokie drzewa. Rosną w naturze w zasadzie na całym świecie, w Polsce jest to około 30 gatunków. Gatunki z łatwością się między sobą krzyżują.
Pędy wierzby są gładkie, porastają je liście, najczęściej wąskie i lancetowate, czasami okrągławe. Brzegi są piłkowane i mają krótkie ogonki, na których widoczne są drobne gruczołki. Liście są koloru ciemnozielonego na wierzchu i jaśniejszego pod spodem. Wierzba kwitnie niepozornymi kwiatuszkami, osadzonymi w kącikach przysadek. Są to charakterystyczne kotki, które pojawiają się jeszcze przed liśćmi. Rośliny są dwupienne, czyli rozwijają albo kwiaty męskie albo żeńskie, które nie są dekoracyjne. Wierzby najczęściej są owadopylne, rzadziej wiatropylne.
Uprawa wierzby
Wierzby preferują miejsca nasłonecznione a glebę dość ciężką i wilgotną, choć zasiedlać mogą najróżniejsze środowiska i dobrze się w nich przystosować. Odczyn gleby powinien być jak najbliższy obojętnemu. Rośliny bardzo odporne na warunki klimatyczne, w tym niskie temperatury. Bardzo dobrze znoszą cięcia. Gorzej rosną w cieniu i w suchym podłożu.
Najłatwiej jest rozmnażać wierzbę poprzez sadzonki pędowe, ale również przez odrosty korzeniowe.
Odmiany o pokroju krzaczastym i drzewa ozdobne najpiękniej prezentują się w ogrodach jako solitery. Odmiany krzewiaste będą idealnymi żywopłotami a te płożące pięknie zarosną skalniaki a jeszcze inne można wykorzystać jako pnącza.
Kora wierzby jest ważnym surowcem zielarskim, działającym przeciwgorączkowo, ściągająco i przeciwzapalnie.
Fot. główna: Asurnipal, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
