Tawlina jarzębolistna vel tawlina jarzębinowa vel sorbaria jarzębinowa vel tawulec jarzębolistny (Sorbaria sorbifolia) |
|
Wysokość | 1,5 – 2 m |
Kwitnienie | VI, VII, VIII |
Stanowisko | słoneczne, półcień |
Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna, umiarkowanie sucha |
Ozdobność | liście, kwiaty, cała roślina |
Pokrój | krzaczasty, rozłożysty |
Tawlina jarzębolistna vel tawlina jarzębinowa vel sorbaria jarzębinowa vel tawulec jarzębolistny (Sorbaria sorbifolia) to ciekawy, wytrzymały, miododajny, szeroko rozrastający się krzew liściasty, o wzniesionym rozłożystym pokroju. Krzew ten należy do rodziny różowatych. Pochodzi z Azji, ale zarówno w Europie jak i w Ameryce Północnej mocno się rozprzestrzenił po tym jak na te kontynenty został zawleczony. Uprawiany w Polsce jako roślina ozdobna, traktowany jednak jako gatunek inwazyjny, szybko się bowiem rozrasta i rozprzestrzenia.
Tawlina jarzębolistna – jak wygląda
Tawlina jarzębolistna dorasta do 2 metrów wysokości. Krzew kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty, białe lub kremowe, zebrane w gęste, długie wiechy, o stożkowatym kształcie. Są one gęste i sprawiają wrażenie delikatnego puchu. Po przekwitnięciu na krzewach zawiązują się małe owoce w postaci suchych mieszków. Krzew ten najpiękniej prezentuje się wiosną, kiedy to na wzniesionych, sztywnych pędach pojawiają się młode pomarańczowo-różowe liście, po czym przebarwiają się na żółto, a czasem stają się jasnozielone.
Uprawa tawliny jarzębolistnej
Tawlina jarzębolistna to mało wymagający i łatwy w uprawie krzew. Dobrze radzi sobie z zanieczyszczeniami miejskimi, odporna na niskie i wysokie temperatury, a także krótkotrwałe susze. Najlepiej czuje się na stanowisku słonecznym, chociaż w półcieniu też sobie poradzi. Gatunek lubi gleby żyzne, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne. Roślina odporna na choroby i ataki szkodników.
Pielęgnacja tawliny jarzębolistnej
Tawlina jarzębolistna nie wymaga w zasadzie nawożenia, ponieważ świetnie radzi sobie w każdych warunkach i klimacie. Możemy ewentualnie w okresie wiosennym dokarmić roślinę obornikiem granulowanym lub nawozem wieloskładnikowym, wiadomo bowiem, że jeśli roślina ma dostęp do składników pokarmowych to będzie lepiej rosła. Do ważnego zabiegu pielęgnacyjnego należy przycinanie tawliny. Czynność tę wykonujemy zimą, skracając bardzo mocno pędy nawet do kilku centymetrów nad ziemią. Sprawi to, że będziemy w stanie zapanować nad jej niekontrolowanym rozrostem, sama roślina zyska również na wyglądzie, jej pokrój bowiem stanie się bardziej zwarty.
Tawlinę jarzębolistną rozmnażamy przez sadzonki zielne albo korzeniowe. Do gruntu sadzimy wiosną (kwiecień- maj), lub jesienią (sierpień-listopad). Po posadzeniu rośliny trzeba zadbać o ograniczenie jej ekspansji, tawlina wytwarza liczne odrosty korzeniowe i w sprzyjających warunkach może szybko zawładnąć naszym ogrodem. Warto zatem od razu graniczyć roślinie możliwość nadmiernego rozrastania się wkopując bariery dla korzeni.
Tawlina jarzębolistna – zastosowanie
Krzew ten świetnie sprawdzi się na skarpach, zboczach, nasypach i pagórkach, doskonale bowiem je wzmocni. Często sadzona w parkach jak również w zieleni miejskiej. Roślina ta dobrze wygląda posadzona pojedynczo jak i w grupie, można ją uprawiać w pojemnikach na tarasach i balkonach
Do najpopularniejszych odmian tawliny jarzębolistnej zaliczamy:
- ‘Sem’– odmiana karłowa, mniej inwazyjna, mrozoodporna, młode liście o ciekawym czerwonym odcieniu, jest to odmiana nieco bardziej wymagająca, potrzebuje bowiem żyznego podłoża i dobrze nasłonecznionego miejsca
- ‘Pink Hopsi’– odmiana średniej wielkości, liście jasno-zielone, kremowe, jasno-różowe i czerwone
Fot. główna: Krzysztof Ziarnek, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org