|
Lobelia przylądkowa vel Stoiczka (Lobelia erinus)fttttttt |
|
| Wysokość | do 20 cm |
| Kwitnienie | V, VI, VII, VIII, IX, X |
| Stanowisko | słoneczne, półcień |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna |
| Ozdobność | kwiaty |
| Pokrój | kępy |
Lobelia przylądkowa vel Stoiczka (Lobelia erinus), to pochodząca z Afryki, drobna roślina jednoroczna z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Lobelia dorasta do około 20 cm, tworzy złożone z wiotkich łodyg kępy. Już w maju rozpoczyna bardzo obfite kwitnięcie, które trwa nawet do października. Lobelia przylądkowa spotykana jest najczęściej w wersji kwiatów o kolorze niebieskim i fioletowym, ale dostępne są także odmiany w kolorze różowym, czerwonym oraz białym.
Lobelia przylądkowa – uprawa
Lobelia najlepiej czuje się na stanowisku słoneczny, choć poradzi sobie również w delikatnym półcieniu. Gleba pod roślinę powinna być przepuszczalna i próchniczna, średnio żyzna. Dobry opiekun lobelii będzie pamiętał o jej częstym podlewaniu – roślina lubi mieć stale wilgotne podłoże, oraz o jej systematycznym nawożeniu.
Jeśli przytniemy lobelię po przekwitnięciu możemy spodziewać się ponownego kwitnienia, ponieważ cięcie pobudza ją do ponownego rozkwitu. Roślinę rozmnażamy przez nasiona, które wysiewamy do inspektu w lutym oraz marcu, lub wprost do gruntu na przełomie kwietnia i maja.
Fot. główna: Maciej Opaliński, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
