W skrócie
- Charakterystyka – w donicach dorasta do 2 m wysokości. Ma długie, lancetowate liście, pięknie i obficie kwitnie na żółto, biało, bezowo, czerwono i w odcieniach różu. Pięknie pachnie. Ozdoba salonów, balkonów, tarasów i ogrodów, ale tylko w donicy, gdyż nie przetrwa naszej zimy.
- Uprawa – w naszych warunkach może być uprawiany tylko w donicach i zimowany w jasnym i chłodnym pomieszczeniu. Stanowisko ciepłe, nasłonecznione i bez przeciągów. Ziemia żyzna, próchnicza i przepuszczalna.
- Pielęgnacja – wymaga przycinania po przekwitnięciu. Usuwa się przekwitłe kwiatostany, młodym egzemplarzom ucina tylko wierzchołki pędów, starsze mogę być skracane o 1/3. Nawożenie co 1-2 tygodnie. Obfite podlewanie latem, zimą byle nie przeschła ziemia.
- Rozmnażanie – kupuje się gotowe okazy
Oleander pospolity (Nerium oleander) jest to roślina z rodziny toinowatych. W naturze rośnie na całym obszarze śródziemnomorskim. W ciepłych klimatach jest to gatunek indukowany a na całym świecie uprawiany jest jako roślina ozdobna, bardzo zresztą popularna ze względu na piękne, pachnące kwiaty. W naszym klimacie można go uprawiać tylko w pojemnikach, jest to bowiem roślina ciepłolubna i nie przetrwa naszej zimy. Ale posadzona w dużych donicach może zdobić zarówno balkony i tarasy jak i ogrody. Oleander jest rośliną długowieczną i odpowiednio pielęgnowany będzie ozdobą przez długie lata.
Oleander pospolity – charakterystyka
Oleander w naturze osiąga nawet 7 m wysokości i dorasta do 6 m rozpiętości, przeciętnie ta wysokość to 5 m. Oczywiście uprawiany w pojemnikach tak spektakularnych rozmiarów nie osiągnie, ale spokojnie dorośnie do 2 m wysokości.
Oleander pospolity kwiaty, autor: Challiyan, common. wikimedia.com
Liście oleandrów są długie, dorastają do 16 cm długości i 3 cm szerokości, mają lancetowaty kształt, ciemnozieloną barwę, są skórzaste, połyskujące i są zimozielone. Wyrastają na grubych, mocno rozgałęziających się pędach i kształtem przypominają nieco liście wierzby, tyle że tamte zwisają a liście oleandra wyrastają prosto. W rozwidleniach pędów i na ich szczytach wyrastają wiechowate kwiatostany, są dość duże (3-6 cm), w zależności od odmiany są bezwonne, ale w większości pięknie, intensywnie pachną. Płatki kwiatów oleandra mają barwę białą, beżową, czerwoną, żółtą lub różową. Owocami są torebki w których znajdują się owłosione brązowo nasiona.
Oleander – uprawa
Oleander nie jest rośliną zbyt wymagającą. Podłoże może być nawet nieco zasolone a atmosfera wokół zanieczyszczona. Podłoże najlepiej by było żyzne, przepuszczalne, próchnicze o pH w granicach 6 do 8. Na dnie powinna znaleźć się kilkucentymetrowa warstwa drenażowa z kamyczków lub keramzytu. Samą ziemię, może to być uniwersalna ziemia do roślin doniczkowych, dobrze jest wymieszać z perlitem.
Dla oleandra należy wybrać stanowisko ciepłe, koniecznie osłonięte od wiatru i nasłonecznione. Roślina źle znosi stanie w przeciągach i dobrze jest osłonić się od stronny wschodniej. Jeśli trzymamy ją w domu, to z daleka od kominka czy kaloryfera.
Oleander – pielęgnacja
Oleandry należy podlewać wodą miękką, odstaną lub deszczówką o temperaturze otoczenia. Podlanie rośliny zbyt zimną wodą będzie skutkowało zrzuceniem kwiatowych pąków. Latem podlewamy roślinę na tyle często by ziemia w donicy nie ulegała przesuszeniu, w upalne dni może być konieczność podlewania go nawet dwa razy dziennie, woda powinna wręcz stać w podstawku. Nie podlewa się całej rośliny, wodę wlewa się tylko do donicy.
Nawozi się rośliny co tydzień lub dwa nawozem do roślin kwitnących albo zwyczajnym biohumusem. Młode rośliny przesadza się co 2 lata, zawsze do większej donicy, starszym wystarcza wymiana wierzchniej warstwy podłoża np. na przesiany kompost.
Oleander pospolity autor: Prahlad Balaji, common.wikimedia.com
Przed zimą rośliny należy wynieść do jasnego i chłodnego (4-8oC) pomieszczenia i ograniczyć zasilanie w wodę do najwyżej jednego podlewania w tygodniu, byle tylko ziemia nie przeschła.
Chyba najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest cięcie oleandrów. To podstawowe powinno odbyć się zaraz po przekwitnięciu. Wszystkie kwiatostany się usuwa a same pędy można skrócić nawet o 1/3 długości w wypadku starszych roślin, młode przycina się symbolicznie, obcinając jedynie wierzchołki. Pobudzi to rozkrzewianie się roślin i wzmoże kwitnienie. Najpiękniejszy pokrój mają rośliny, którym nie pozwolimy na wyższy wzrost niż 1,5 m. Jeśli cięcia jesiennego nie zrobimy, można jeszcze ostatecznie przyciąć rośliny wczesną wiosną, ale raczej się nie zaleca, gdyż oleandry z zasady wówczas gorzej kwitną.
Oleandry bywają atakowane przez tarczniki, które są dość ciężkie do zwalczenia, najlepiej jest szkodniki zbierać ręcznie i niszczyć.
Oleander – odmiany
Odmiany oleandrów różnią się między sobą jedynie barwą kwiatów i intensywnością zapachu. Najpiękniejsze odmiany, które są dostępne w sklepach to:
- ‘Luteum’ – kwiaty barwy żółtej
- ‘Blanca’ – kwiaty barwy białej
- ‘Monica’ – kwiaty barwy białej
- ‘Grandiflora’ – pełne kwiaty barwy ciemnoróżowej
- ‘Splenders Double Pink’ – duże, pełne kwiaty barwy różowej
- ‘Hardy Pink’ – kwiaty barwy różowej
- ‘Madame Allen’ – kwiaty pełne barwy różowej
Uwaga!
Oleander w całości jest rośliną trującą. Powodem jest np. oleandryna, która powoduje silne zatrucia, może źle wpłynąć na pracę serca i podrażniać błony śluzowe. Groźny jest nawet dym z palonej rośliny. Dlatego wszelkie prace pielęgnacyjne należy wykonywać w rękawiczkach i uważać by sok nie dostał się do ust i oczu.
Fot. główna: Philippe Gras, unsplash.com