|
Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) |
|
| Wysokość | 3-5 m |
| Kwitnienie | VI, VII |
| Stanowisko | słoneczne, półcień |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie sucha |
| Ozdobność | kwiaty, cała roślina |
| Pokrój | kulisty, krzaczasty, zwarty, wyprostowany |
Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) jest krzewem z rodziny nanerczowatych. W naturze spotykany w Europie południowej i w Azji południowo-zachodniej, ale również bardzo często uprawiany w ogrodach.
Perukowiec jest rozłożystym krzewem dorastającym do 3-4 m wysokości, wielopniowym o licznych rozgałęzieniach. Jego pędy są nagie, gęsto pokryte dużymi liśćmi o jajowatym kształcie i sztywnych ogonkach. Oryginał ma liście zielone, pokryte szaroniebieskim kutnerem, odmiany mogą mieć liście bordowe, czerwone lub żółtozielone. Jesienią zmieniają barwę na żółtopomarańczową.
Ozdobą rośliny oprócz liści są również kwiatostany tworzące wiechy, na które składają się drobniutkie, żółte kwiatki. Po przekwitnięciu kwiaty zmieniają się w ażurowe, puszyste owocostany przypominające perukę. Krzew jest nimi gęsto pokryty co stwarza wrażenie jakby został przykryty obłokiem.
Uprawa perukowca podolskiego
Perukowiec podolski preferuje stanowiska ciepłe i nasłonecznione, dobrze osłonięte od wiatru. Podłoże powinno być co najwyżej średnio żyzne, przepuszczalne, najlepiej wapienne. Dość dobrze znosi okresy bezdeszczowe, ale już bardzo źle przelanie i stanie w wodzie. Jego system korzeniowy z latami staje się bardzo rozłożysty, dlatego starszych krzewów się nie przesadza. Krzew nie wymaga przycinania i często źle go znosi, dlatego lepiej pędów nie skracać.