Groch siewny (Pisum sativum) to jedna z najpopularniejszych roślin strączkowych na świecie, dlatego uprawa grochu jest powszechna na całym świecie. Hodowany jest zarówno jako roślina jadalna, jak i pastewna, a na rynku dostępny jest bogaty wachlarz jego odmian oferujących różne właściwości. Ta pochodząca z rodziny bobowatych jednoroczna roślina pochodzi z zachodniej części Azji, północnych obszarów Afryki oraz południowo-wschodniej Europy. Oferuje odmiany pnące i płożące, a jej krzaczki mogą osiągać niewielkie rozmiary (karłowe) lub sięgające do nawet 2 m wysokości. Charakterystyczną cechą rośliny są owoce w kształcie podłużnej torebki, w której znajdują się nasiona. Groch siewny kwitnie od maja do czerwca, a jego kwiaty przybierają barwę białą, różową lub jasno fioletową.
Uprawa grochu, autor: Forest and Kim Starr/flickr.com
Uprawa grochu siewnego
Groch to roślina, która oferuje krótki okres wegetacji, wzbogacając glebę resztkami pożniwnymi w niezbędne mikroelementy, dlatego ma niezwykle korzystny wpływ na poplony. Jej głównym atutem jest zdolność wykorzystania azotu atmosferycznego. Gleba w przypadku odmian jadalnych grochu powinna być próchnicza, bogata w wapń i o pH 6,5 do 7,2. Nie należy jednak rośliny tej uprawiać bezpośrednio po innych roślinach strączkowych i okopowych – najlepiej zachować 3-4 letni odstęp.
Podłoże pod groch powinno być zasobne w fosfor i potas, a po jesiennych zbiorach przedplonu warto przeprowadzić jego wapnowanie. Nawozy mineralne najlepiej stosować jesienią przez orką lub na wiosnę. Uprawa grochu nie jest trudna, jednak jest to roślina dosyć wymagająca. Najlepiej rozwija się na stanowiskach słonecznych. Nie przepada za suszą, ale i mokrym i nazbyt gorącym podłożem – najlepsza temperatura dla grochu to ok. 13-18°C. Roślina ta jest stosunkowo odporna na niższe temperatury, nieźle znosi niewielkie przymrozki, a jej wysiew do gruntu najlepiej wykonać wczesną wiosną – w marcu i kwietniu. W tym wypadku dobrze jest postawić na siew punktowy co 3-4 cm.
Uprawa grochu, autor Kathas_Fotos pixabay.com
Zbiór grochu siewnego na zielone strąki przypada na 50-80 dni od siewu, a na suche ziarno po 90-120 dniach. W zależności od odmiany i może przypadać w różnych okresach.
Pielęgnacja grochu
W pielęgnacji grochu warto zadbać przede wszystkim o regularne odchwaszczanie, a także zasilenie nawozami potasowymi i fosforowymi z dodatkiem boru i molibdenu na jesień. Ponieważ rośliny te za sprawą symbiozy z bakteriami brodawkowymi potrafią wiązać azot z powietrza, nie należy ich nawozić tym pierwiastkiem.
Uprawa grochu, autor: Anna/flickr.com
Zastosowanie grochu
Groch siewny swoje zastosowanie znajduje w kulinariach, a zawarte w nim liczne substancje odżywcze w tym witaminy, minerały i białka czynią go wartościowym składnikiem diety. Suche ziarna można z powodzeniem przechowywać przez długi czas i nadają się do spożycia po ugotowaniu. W przypadku grochu siewnego, spożywamy tylko nasiona, ale np. groszek cukrowy, który jest jedną z odmian grochu, strączki spożywa się w całości.
Groch siewny – popularne odmiany
Groch siewny to roślina, która oferuje cały szereg ciekawych odmian. Wśród nich do najciekawszych należą:
- Akord – odmiana ogólnoużytkowa o okresie wegetacji około 100 dni.
- Batuta – odporna na choroby grzybowe odmiana do uprawy na suche nasiona.
- Ezop – odmiana o wysokiej odporności na mączniaka prawdziwego i rzekomego – bardzo obficie plonuje.
- Mecenas jest odmianą bardzo wczesną o sztywnych łodygach. Ma wysoką zawartość białka i bardzo równomiernie dojrzewa.
Uprawa grochu, autor: Forest and Kim Starr/flickr.com
- Medal to plenna i wczesna odmiana sięgająca do 85 cm wysokości.
- Milwa to wczesna odmiana pastewna z powodzeniem uprawiana w całym naszym kraju.
- Santana to ogólnoużytkowa odmiana o dużych i wysokobiałkowych nasionach – świetnie sprawdza się w mieszankach paszowych.
- Tarchalska – świetna w kulinariach i do pasz, ma jednak stosunkowo niską zawartość białka.
- Wenu jest rośliną, która najlepsze plony oferuje uprawiana w północnych i centralnych zakątkach Polski.
Fot. główna: CJ/81/pixabay.com