Szczaw omszony (Rumex confertus) to gatunek byliny należącej do rodziny rdestowatych. Jego naturalnym środowiskiem są stepy i lasy od Ukrainy po Azję Środkową. Do Europy, w tym Polski dawno temu zawleczony (II poł. XIX wieku). Teraz jest już trwale zadomowiony w centrum i na wschodzie, a nawet zaczyna pojawiać się w zachodnich częściach kraju.
Jak wygląda szczaw omszony
Szczaw omszony jest rośliną wieloletnią, dorastającą do 1 me wysokości. Szczaw ten cały pokryty jest włochatymi brodawkami, stąd nazwa omszony. Jej dolne liście mają intensywnie zieloną barwę, są długie, lancetowato-jajowate, mają długie ogonki i faliste obrzeża. Wyglądem przypominają liście chrzanu. Im wyżej na łodydze wyrastają, tym są mniejsze i mają coraz krótsze ogonki.
Jest to roślina kwitnąca, tworząca okazałe, mocno rozgałęziające się, wiechowate kwiatostany, przy czym pędy kwiatostanowe są wyprostowane. Szczaw ten kwitnie od lipca do września. Po przekwitnięciu pojawiają się owoce, są to trójkanciaste, brązowo-brunatne niełupki.
Nasiona rozsiewane są przez wiatr, niesione z prądem rzek przy których chętnie rosną, ale również czepiają się sierści zwierząt czy też ubrań człowieka. Dzięki temu przenoszone są na naprawdę spore odległości. Szczaw omszony to również roślina wytwarzająca egzemplarze obupłciowe, które bywają samopylne.
Częścią podziemną szczawiu omszonego jest krótkie, grube kłącze z całym mnóstwem korzeni bocznych, bardzo silnie się rozrastającymi. I takie jej wystarczają, porasta bowiem tereny podmokłe, z ciężką, żyzną ziemią. Dlatego najczęściej rośnie na podmokłych łąkach, na skarpach przy rowach melioracyjnych, strumieniach, rzekach czy nad brzegami stawów. Lubi rosnąć w pełnym słońcu, ale poradzi sobie również w półcieniu.
Zwalczanie szczawiu omszonego
Zwalczanie szczawiu omszonego nie należy do prostych i najczęściej jest mało skuteczne. A to przez mocno rozbudowany system korzeniowy, którego ciężko się pozbyć, a którego nawet niewielki fragment może stać się zalążkiem dla nowej rośliny. Jeśli natomiast szczaw omszony nie jest koszony i wyda owoce, to bez problemu dodatkowo się rozsieje, a jego nasiona kiełkują bardzo szybko. W zasadzie jest to roślina niezniszczalna, nie pomaga systematyczne koszenie, wyrywanie, wypas zwierząt, ogień a nawet herbicydy.
A zatem każdego, komu rozpleni się na w pobliżu czeka orka na ugorze 😉 Czy też syzyfowa praca. Pozostaje systematyczne wyrywanie młodych roślin i czekanie na pojawienie się kolejnych.
Fot. główna: AfroBrazilian, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
