Tawuła wierzbolistna vel Tawuła bawolina (Spiraea salicifolia) |
|
Wysokość | 1,5-2 m |
Kwitnienie | VI, VII, VIII |
Stanowisko | słoneczne, półcień |
Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna |
Ozdobność | liście, kwiaty |
Pokrój | krzaczasty, rozłożysty |
Tawuła wierzbolistna vel Tawuła bawolina (Spiraea salicifolia) jest to roślina wieloletnia należąca do rodziny różowatych. W naturze spotkać ją można w Europie zachodniej i środkowej, również w Polsce. U nas często są to rośliny po prostu zdziczałe, ale nie zawsze. W naturalnym środowisku występują w południowo-wschodniej części kraju. Miejscem ich występowania jest również Bliski Wschód oraz zachodnia Syberia.
Tawuła wierzbolistna – jak wygląda
Tawuła bawolina to wieloletni, zwarty krzew liściasty o wyprostowanym, wzniesionym pokroju, który z czasem staje się rozłożysty. Dorasta do 1,5-2 metry wysokości. Tawuła wierzbolistna kwitnie bardzo obficie od czerwca do sierpnia. Kwiaty drobne, różowe lub różowo białe, zebrane w gęste, wydłużone kwiatostany na szczytach pędów. Kwiaty mają bardzo duże, długie pręciki, dzięki którym kwiatostany wyglądają jak wielkie, puszyste bazie. Gdy kwiaty przekwitną w ich miejscu pojawiają się owoce w formie mieszków.
Liście tawuły wierzbolistnej są podłużne, eliptyczne lub lancetowate, zaostrzone, jasnozielone, nagie, tylko brzegiem nieco orzęsione, brzeg blaszki na całej długości gęsto i ostro piłkowany.
Pędy tawuły wierzbolistnej są sztywne, wyprostowane, brązowo żółte, w górnej części lekko przewieszające się na zewnątrz. Jesienią w miejsce kwiatów pojawiają się owoce (mieszki), nie są one zbyt atrakcyjne.
Tawuła wierzbolistna nadaje się dużych ogrodów, parków, na tereny zieleni miejskiej, gdzie może być wykorzystywana do nasadzeń szpalerowych lub do tworzenia żywopłotów naturalnych i formowanych.
Uprawa tawuły wierzbolistnej
Spiraea salicifolia nie ma żadnych szczególnych wymagań uprawowych. Doskonale rośnie na glebach żyznych, próchniczych, przepuszczalnych, wilgotnych ,a nawet podmokłych, o obojętnym odczynie pH, poradzi sobie na każdej typowej glebie ogrodowej. Stanowisko półcieniste jak również słoneczne.
Tawuła bawolina względnie dobrze znosi przejściowe susze, jednak młode egzemplarze po posadzeniu wymagają dość systematycznego podlewania. Krzew w pełni mrozoodporny, nie potrzebuje zimowych okryć. Gatunek odporny na zanieczyszczenia miejskie i mało podatny na choroby i szkodniki.
Tawułę wierzbolistną rozmnaża się przez podziemne rozłogi, a także przez półzdrewniałe sadzonki pędowe.
Pielęgnacja tawuły bawoliny
Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym rośliny to coroczne cięcie. Zabieg wykonujemy wczesną wiosną, usuwamy nadmiar odrostów, a także skracamy silnie skracamy pędy. Nie przeszkadza to w kwitnieniu gdyż roślina zawiązuje kwiaty na pędach tegorocznych. Po kwitnieniu należy usunąć wszystkie przekwitłe kwiatostany.
Tawuła wierzbolistna nie wymaga specjalnych nawożeń, możemy wiosną krzew wyściółkować przesianym kompostem.
Do najpopularniejszej odmiany tawuły wierzbolistnej zaliczamy
- ‘Alba’– odmiana charakteryzuje się białym kolorem kwiatów
Witam. Wie ktoś może czym zwalczyć to cholerstwo bo rundap nie działa? Pomóżcie. Roślina jest mocno ekspansywna.
Dzień dobry 🙂 Nie jest łatwo pozbyć się tawuły 🙁 Jeśli na bieżąco nie wycina się odrostów, to staje się ona rośliną bardzo ekspansywną. Odrasta też z kawałków korzeni. Ja bym ją ścięła sekatorem przy ziemi i albo korzenie wykopywała szpadlem, a potem drobniejsze korzenie wykopywała widłami, albo użyła glebogryzarki i przejechałabym nią kilka razy. Potem trzeba dokładnie wybrać korzenie widłami. Tak czy siak pozbycie się tawuły to kilka sezonów wyrywania odrostów i korzeni. Ciężka praca. Tak samo walczyłam z bzem. I po 3 larach wciąż coś wyrasta 🙁 Ale powodzenia :-))