Pachira nadwodna – uprawa i pielęgnacja

Pachira wodna (Pachira aquatica) jest drzewem tropikalnym zaliczanym do rodziny wełniakowatych. Inne nazwy rośliny to: drzewo butelkowe, butelkowiec, kasztan gwinejski. W naturze występuje w Ameryce Środkowej na terenach okresowo zalewanych i jest dużym drzewem (20-30 m wysokości). Jej liście są soczyście zielone, bardzo okazałe, dorastające do 30-40 cm długości. Na długim ogonku osadzonych jest 5-7 mniejszych listków, tworząc dłoniasty pokrój. W naturze pachira pięknie kwitnie a jej kwiaty są barwy jasnoróżowej, z charakterystycznymi, biało-czerwonymi, długimi i pierzastymi pylnikami. Po przekwitnięciu zawiązują się owoce przypominające orzechy. Roślina wytwarza u nasady pnia korzenie szkarpowe lub deskowe, które wyglądają jak szerokie, spłaszczone listwy. Mają one za zadanie stabilizowanie drzewa w podmokłym podłożu, gdzie w naturze rosną. 

Pachira nadwodna, autor: Trovoal, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org

W uprawie doniczkowej roślinie nie kwitnie i nie wydaje owoców. Często sprzedawana w formie utworzonych z pędów warkoczy, by zwiększyć jej atrakcyjność. Jednak w uprawie domowej warkocz szybko zostaje zagłuszony przez nowe pędy i korzenie. Prowadzi to często do obumarcia rośliny, dlatego dobrze jest przyrosty przycinać. 

Uprawa pachiry nadwodna

Pachira wodna nie ma dużych wymagań glebowych – wystarczy ziemia uniwersalna do roślin zielonych wymieszania z piaskiem (3:1). Lubi jasne stanowiska ze światłem rozproszonym, ale poradzi sobie również rosnąc w lekkim półcieniu. Natomiast stojąc w cieniu straci liście. Dobrze znosi wysokie letnie temperatury, ale zima woli niższe (12-15°C). Od końca wiosny i przez całe lato powinna być obficie i systematycznie, 2 razy w tygodniu podlewana, zimą podlewanie się ogranicza. Pachura dobrze znosi formowanie. Roślinę trzeba systematycznie zraszać i wycierać kurz z liści. Co 2-3 lata powinno się ją przesadzić do większej donicy.

Fot. główna: Mokkie, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org