Wydawać by się mogło, że astry to rośliny tylko jesienne. A jednak jest jeden gatunek, który jest na tym tle odmieńcem, zakwita bowiem na przełomie maja i czerwca.
Aster alpejski (Aster alpinus), bo o nim mowa, jest byliną należącą do rodziny astrowatych a jego nazwa nawiązuje do starogreckiego słowa aster – gwiazda, czyli do koszyczka kwiatowego o gwiaździstym kształcie.
Aster alpejski należy na najniższych przedstawicieli tego gatunku. Jego wąskie liście są skupione przy ziemi, a ponad nimi wyrastają pędy długości 20-30 cm, które zakończone są kwiatuszkami barwy fioletowo-niebieskiej, białej lub różowej. Średnica kwiatostanów nie przekracza 4 cm, ale pojawia ich się na roślinie całe mnóstwo. Pochodzą z gór, idealnie sprawdzają się zatem rosnąc w ogrodach skalnych, ale również na brzegach rabat jako obwódki.
Wszystkie odmiany astrów alpejskich są mrozoodporne, ale silnych, mroźnych wiatrów przy braku śniegu mogą nie przetrwać, dlatego dobrze jest je okryć świerkowymi gałązkami.
Warto zaznaczyć, że astry alpejskie wytwarzają szczególny nektar, który kochają pszczoły i motyle. Jeśli chcemy mieć więc zapylone kwiaty na drzewach owocowych, ogórki, pomidory i inne warzywa warto astry alpejskie sadzić wokół grządek i drzew.
Najpiękniejsze odmiany:
- ‘Albus’ – kwiaty barwy białej
- ‘Dunkle Schöne’ – kwiaty fioletowe
- ‘Pinkie’ – kwiaty różowe
- ‘Goliath’ – kwiaty niebieskie
Aster alpejski – uprawa
Jest to roślina bardzo mało wymagająca pod względem glebowym. Lepiej lub gorzej, ale będzie rosnąć na każdym podłożu, różnicę można tylko zauważyć w ilości kwiatów. Najpiękniej zakwitnie mając do dyspozycji podłoże żyzne, próchnicze, lekkie i przepuszczalne. Dobrze jeszcze by było wapienne, jeśli ma odczyn kwaśny, dobrze jest je wapnować. Gdy ziemia jest ciężka i mokra, powinno się ją rozluźnić mieszając z piaskiem, keramzytem lub perlitem. Korzenie astrów nie mogą stać w wodzie, szybko bowiem zgniją. Bylina najbardziej lubi stanowiska słoneczne i ciepłe, ale doskonale poradzi sobie również posadzony w półcieniu.
Aster alpejski – pielęgnacja
Rośliny te nie potrzebują szczególnej pielęgnacji. Przede wszystkim trzeba dbać by nie miały przesuszonego podłoża. Oznaką zbyt małej ilości wody są więdnące od dołu listki. Jeśli rośliny nie będę podlewane, liście będą zasychały tak po kolei aż do samych kwiatków. Dlatego nawadniać astry należy systematycznie i obficie, oczywiście jeśli nie pada. Wszystkie przekwitłe kwiatostany należy usuwać ucinając je wraz z całą łodygą przy ziemi. Co kilka lat powinno się byliny odmładzać. Najlepiej jest wykopać całą karpę, podzielić ją na mniejsze i posadzić w różnych, nowych miejscach.
Nawożenie roślin powinno być umiarkowane. Dobrze jest wczesną wiosną ściółkować otoczenie przesianym kompostem, wówczas przez długi czas nie są potrzebne inne nawozy. Gdy je stosujemy trzeba zwrócić uwagę by były ubogie w azot, osłabia on bowiem kwitnienie. Co jakiś czas dobrze jest zasilać podłoże wapniem, by utrzymać prawidłowe pH podłoża.
Rozmnaża się astra alpejskiego tak jak odmładza, czyli dzieląc karpy. Najlepiej jest to robić wiosną, w kwietniu lub na początku maja albo już po kwitnieniu. Można również wysiać nasiona w kwietniu lub w lipcu do inspektów. Jednak trzeba się naczekać zanim wzejdą, kiełkują bowiem bardzo długo. Młode rośliny wysadza się na miejsce we wrześniu. Jeśli nie będziemy ścinać wszystkich przekwitniętych kwiatów, astry same będą się wysiewały.
Fot. główna: Hans Braxmeier, pixabay.com
