Daglezja zielona Pseudotsuga menziesii
Wysokość	ok. 35 m
Kwitnienie	—
Stanowisko	półcień, słoneczne
Wilgotność gleby	umiarkowanie wilgotna
Ozdobność	cała roślina
Pokrój	wzniesiony
Kategorie	Drzewa, Iglaste, Parkowe, Stanowisko Słoneczne, Stanowisko Zacienione, Zimozielone

Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii) zwana inaczej jedlicą jest pięknym drzewem iglastym należącym do rodziny sosnowatych a pochodzącym z Ameryki Północnej. W Polsce spotykane w warunkach naturalnych (jest drzewem introdukowanym) dorasta do 15 metrów po 30 latach a maksymalnie osiąga 45-57 m. W swoim naturalnym środowisku potrafi osiągać nawet 110 m wysokości. Bardzo szybko rośnie i jest jednym z największych drzew świata. Stare drzewa mają bardzo grubą, czerwonobrązową korę. 

Igły osiągają długość 2-3,5 cm, są koloru jasnozielonego a na spodzie mają paski woskowego nalotu. Gdy się je rozetrze, wyraźnie czuć zapach cytrusów. 

Daglezja tworzy charakterystyczne szyszki dorastające do 10 cm o jajowatym kształcie i odstających trójzębnych łuskach. Szyszki mają krótki trzonek i w całości opadają z drzewa. 

System korzeniowy rośliny jest mocno rozbudowany i sięga bardzo głęboko. 

Uprawa daglezji zielonej

Daglezja zielona lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste, ale radzi sobie również w zupełnym cieniu, rośnie tylko wówczas wolniej. Preferuje klimat morski, gdyż oprócz wilgoci w podłożu lubi również wilgotne powietrze. Źle natomiast znosi, gdy jest ono zanieczyszczone. Gleba powinna być żyzna, próchnicza o odczynie lekko kwaśnym.  Daglezja jest rośliną mrozoodporną i dobrze radzi sobie w Polsce. Chronić przed mrozem trzeba jednak młode egzemplarze. 

Odmiany miniaturowe daglezji świetnie sprawdzają się na skalniakach i rabatach jako tło dla innych roślin. Gdy ogród jest dużych rozmiarów można posadzić jedno lub kilka drzew, które będą prawdziwymi perełkami ogrodów naturalistycznych. Niektóre odmiany sprawdzą się w roli luźnych żywopłotów.