|
Porzeczka alpejska (Ribes alpinum) |
|
| Wysokość | ok. 2,5 m |
| Kwitnienie | IV, V, VI |
| Stanowisko | słoneczne, półcień |
| Wilgotność gleby | umiarkowanie wilgotna |
| Ozdobność | kwiaty, pędy, liście, cała roślina |
| Pokrój | krzaczasty, rozłożysty |
Porzeczka alpejska (Ribes alpinum) jest krzewem z rodziny agrestowatych, który występuje w naturze jedynie w górach południowej Europy, w Azji – na terenach Kaukazu i Turcji a także w Maroku.
Jest to krzew bez kolców, dorastający do 2,5 m wysokości. Pędy główne są smukłe, pokryte korą w kolorze brunatnym, gałęzie natomiast mają korę szarą, a gdy dzielą się na gałązki to te są zwisające o barwie brunatno-żółtawej. Liście porzeczki są dość duże, ułożone skrętolegle, klapowane a na brzegach ząbkowane. Kwiaty barwy zielonkawożółtej, zebrane są w wzniesione, mocno pachnące grona. Gdy przekwitną w lipcu, na krzewie przez długi czas utrzymują się na gałązkach małe, czerwone owoce. Nie są trujące, ale nieatrakcyjne w smaku. Jeśli natomiast mają się w ogóle pojawić, trzeba w ogrodzie zasadzić dwie rośliny, męską oraz żeńską, jest bowiem porzeczka alpejska rośliną dwupienną.
Uprawa porzeczki alpejskiej
Porzeczka alpejska jest krzewem niezwykle atrakcyjnym a przy tym niewymagającym i łatwym w uprawie. Preferuje podłoże o odczynie zasadowym, żyzne, przepuszczalne, ale poradzi sobie na glebach gorszej jakości, nawet kamienistych. Może rosnąć zarówno w słońcu jak i w cieniu. Odporna i na suszę, i niskie temperatury. Jeśli jednak zbyt długo nie pada, dobrze jest krzewy podlewać, będą miały wówczas więcej liści. Dobrze znosi nawet mocno zanieczyszczone powietrze.
Porzeczka alpejska jest wdzięcznym obiektem do cięć, można ją zatem dowolnie formować. Jedyny skutek uboczny będzie taki, że przez czas jakiś będzie słabiej kwitnąć i owocować.
Rozmnażać możemy ją zarówno z nasion jak i poprzez sadzonki. Świetnie sprawdza się w roli żywopłotu.
Fot. główna: Manfred Schulenburg, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org