Miłośnicy iglaków nie muszą rezygnować z ich uprawy, nawet jeśli mają wyjątkowo małą działkę lub tylko balkon. Istnieją gatunki tych roślin, które świetnie nadają się do uprawy w donicach. Iglaki karłowate, bo o nich mowa, często właśnie charakteryzują się małym rozmiarem. Nawet po kilku latach uprawy niektóre z nich osiągają zaledwie kilkanaście centymetrów wysokości. Świetnym wyborem mogą okazać się jałowce, sosny, świerki, cyprysiki i żywotniki. Jak je uprawiać i pielęgnować, by nie utracić ich już po pierwszym roku od zasadzenia?
Uprawa iglaków karłowatych
Podłoże pod iglaki karłowate powinno być żyzne i przepuszczalne o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5-6,5). Ziemia w okresie od wiosny do lata musi być równomiernie wilgotna. Dlatego trzeba zadbać o odpowiednie nawodnienie. Zimą należy podlewać iglaki karłowate bardzo delikatnie, a wiosną nawozić.
Sadzenie iglaków jest dość proste. Na dnie donicy powinno się ułożyć warstwę drenażu – ok. 5 cm. Dopiero na to podłoże (mieszanka 2 części ziemi uniwersalnej lub kompostowej z 2 częściami torfu albo kory i dodatkiem 1 części ziemi gliniastej. Na tak przygotowanym podłożu należy umieścić roślinę wyjętą z doniczki. Jej powierzchnia bryły korzeniowej musi znajdować się 2-3 cm poniżej krawędzi donicy. Po podlaniu iglaka trzeba obsypać go ziemią i ugnieść. Dla utrzymania wilgoci na właściwym poziomie warto zastosować ściółkę z kory. Po 5-7 latach dobrze jest, przesadzi iglaki do większych pojemników.
Jak pielęgnować iglaki karłowate
Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym wykonywanym przy uprawie iglaków karłowatych jest przede wszystkim usuwanie wyrastających w doniczce chwastów. Jeśli jednak wierzchnia warstwa podłoża zostanie wysypana korą, chwasty nie będą rosły. Kolejna czynność to cięcie iglaków, co ma na celu zagęszczenie ich korony, ale i uzyskanie ciekawej formy. Na zimę dobrze jest zabezpieczyć rośliny. Jeszcze przed nastaniem chłodu, należy dość mocno je podlać, aby nie doprowadzić do suszy fizjologicznej. Przed mrozem można ochronić iglaki, obkładając je styropianem, wełną mineralną albo teksturą falistą. Jeśli zima będzie bezśnieżna, warto obsypać iglaki karłowate korą albo trocinami.
Najciekawsze odmiany iglaków karłowatych
Wśród polecanych odmian iglaków niewątpliwie znajdują się następujące sosny karłowate:
- ’Globosa’ – pochodząca od sosny pospolitej Pinus sylvestris. To roślina iglasta, która po 10 latach osiąga 1 m wysokości.
- ’Radiata’ – odmiana sosny wejmutki Pinus strobus. Ma długie igły i dekoracyjne, malutkie szyszki.
- ’Pierrick Bregeon’ – sosna czarna Pinus nigra. Ta po 10 latach jest w stanie osiągnąć zaledwie 50 cm wysokości.
- ’Schmidtii’ – odmiana sosny bośniackiej Pinus leucodermis, która rośnie na wysokość maksymalnie 30 cm.
- Jeśli natomiast chodzi o najbardziej znaną sosnę karłowatą, trzeba koniecznie wymienić górską sosnę kosodrzewinę Pinus mugo. Polecane odmiany to między innymi ’Mops’ oraz ’Winter Gold’, które rosną na wysokość 50 cm i mają średnicę ok. 1 m. Warto dodać, że igły ’Winter Gold’ w okresie zimy stają się złociste. Sosna górska kosodrzewina świetnie radzi sobie w warunkach zimowych. Bez problemu przetrwa także susze. Nie ma specjalnych wymagań glebowych.
Wśród iglaków charakteryzujących się powolnym wzrostem są także świerki:
- Polecaną odmianą świerka białego Picea glauca jest ’Conica’. Rośnie do 1 m i przyciąga uwagę swoją stożkowatą koroną.
- Do innych polecanych odmian zalicza się ’Laurin’ oraz ’Sanders Blue’ (o niebieskich igłach).
- Gdyby jednak ktoś chciał posadzić odmianę o kulistej koronie, powinien zastanowić się nad ’Alberta Globe’ lub ’Echiniformis’.
- Na uwagę w stu procentach zasługują również odmiany świerka pospolitego Picea abies. Na przykład ’Nidiformis’ i ’Little Gem’.
Decydując się na sadzenie świerków, trzeba pamiętać, że iglaki te mają zdecydowanie większe zapotrzebowanie na wilgoć w podłożu, niż na przykład sosny.
Zainteresowanie działkowców przyciągają również jałowce:
- Na uwagę zasługuje jałowiec płożący Juniperus horizontalis, a dokładnie odmiana ’Grey Pearl’, która osiąga wysokość 30 cm i średnicę 80 cm.
- Tak samo ciekawą propozycją jest jałowiec chiński Juniperus chinensis, a konkretnie odmiana ’Robusta Green’. Jej korona przybiera formę piramidy. Po 10 latach osiąga wymiary 150 x 40 cm.
- Odmiany jałowca pospolitego Juniperus communis polecane do sadzenia na małych powierzchniach to ’Arnold’ 150 x 50 cm oraz ’Compressa’ 100 x 25 cm.
Bardzo interesującymi iglakami są żywotniki:
- Polecane odmiany żywotnika zachodniego Thuja occidentalis to ’Amber Glow’ oraz ’Danica’. Rośliny osiągają wymiary 40 x 40 cm. Iglaki te do prawidłowego wzrostu potrzebują żyznego i zarazem wilgotnego podłoża.
Popularnością wśród iglaków sadzonych na małych powierzchniach cieszą się cyprysiki:
- Zasługującą na uwagę odmianą cyprysika groszkowego Chamaecyparis pisifera jest ’Filifera Nana’. Roślina ta charakteryzuje się przewieszającymi, sznurowatymi pędami, a do tego półkolistym pokrojem. Po 10 latach ma dopiero 50 cm wysokości. Cyprysiki wymagają nie tylko żyznego, ale i wilgotnego podłoża.
Iglaki karłowate świetnie prezentują się z kamieniami i żwirem. Najlepiej sadzić je pojedynczo. To pozwoli na wyeksponowanie tych roślin – ich kształtu. Iglaki można posadzić również w towarzystwie bylin, a także niskich krzewów liściastych. Niektóre z nich dodają balkonom, tarasom i ogrodom pożądanej oryginalności. Iglaki na balkon i taras to gwarancja zielonej przestrzeni przez cały rok.
Fot. głóna: Iglaki karłowate – sosna kosodrzewina Pinus mugo 'Allgau’, autor: Krzysztof Ziarnek, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.org
